انشا ادبی درباره شالیزار

انشا و متن ادبی درباره شالیزار 🌾

انشا با موضوع شالیزار به صورت ادبی و توصیفی برای دانش آموزان آماده شده تا با نحوه نگارش و مهارت نوشتاری آشنا شوند با دانشچی همراه باشید.

موضوع انشا درمورد شالیزار 🌾

چه بسیارند نعمت‌های خدا در مقابل دیدگان بشر که بی‌تفاوت از کنار آنها عبور کرده و قدرت الهی را نادیده می‌گیرد. شالیزار برنج یکی از این نعمت‌هاست که شاید بارها از کنار آن عبور کرده باشیم اما به قدرت و حکمت خداوند در تک تک دانه‌های برنج فکر نکرده باشیم.

شالیزارها یکی از زیباترین مناظر روستایی هستند. مناظری که مرگ و زندگی را در کنار یکدیگر به تصویر می‌کشند. زمین‌هایی بایر که با شروع فصل بارندگی، پر آب شده و به فضای سبز درخشان تبدیل می‌شوند. سرسبزی مزارع، با بوته‌های برنج که در نسیم ملایم تاب می‌خورد، منظره‌ای است که چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌کند.

زمین‌های غرق در آب که ساقه‌های برنج در آن غوطه‌ور هستند نمادی قدرتمند از زیبایی و باروری طبیعت است که اغلب برای انسان‌ها چرخه زندگی، مرگ و تولد دوباره را یادآوری می‌کند، چرا که با برداشت برنج، زمین خالی شده اما در فصل بعد دوباره کاشته و زنده می‌شود.

زن و مرد کشاورز با تلاش و پشتکار فراوان بذرهای امید را دل خاک می‌کارند تا ساقه‌های برنج سر از آب بیرون کشیده و خودنمایی کند. ساقه‌های برنج با وزیدن باد سر تعظیم فرو می‌آورند، گویی که همیشه در حال دعا و مناجات هستند.

در نگاه اول به نظر می‌رسد تنها در این شالیزارها کاشت و برداشت برنج انجام می‌شود، اما در واقع پشت پرده عمیقی دارد که هر چه بیشتر در آن تدبر کنیم، زیبایی و قدرت لایزال الهی را بیشتر خواهیم دریافت.

این مزرعه غرق در آب، جایی است که زمین و آسمان به هم می‌رسند و با تحولاتی که زیر آب شکل می‌گیرد، رنگ‌ها و بافت‌های مختلفی تشکیل شده و سر از آب بیرون می‌آورند. در اینجا، پرنده‌های مهاجر نیز به دنبال یک پناهگاه گرم و دلنشین هستند. شالیزار برنج، جایی است که آب، خاک و نور به یکدیگر می‌رسند و زیبایی‌هایی فراوانی به وجود می‌‌آورند.

برای کشاورزان، شالیزار برنج، جایی است که کسب روزی می‌کنند. آن ها با تمام وجود و با دلبستگی به زمین، و با عشق و علاقه به محصول خود، در این شالیزارها کار می‌کنند. اینجا، جایی است که کشاورزان به پروردگار خود توکل کرده، نشا می‌کارند و با برداشت محصول شکر خدای را به جای می‌آورند.

در این شالیزارها انسان‌، خاک، خورشید، بذر، باران و قدرت لایزال الهی دست به دست یکدیگر داده تا بذری جوانه زده و محصولی رشد کند. انسان‌ها از این محصول تغذیه کنند و شکرگزار پروردگاری باشند که نعمت‌های بی‌دریغ به آنها ارزانی داشته است.

این بار که از جاده‌ای در دل شالیزارها عبور کنم، از کنار ساقه‌های سربرافراشته برنج بی‌تفاوت عبور نخواهم کرد و رشد هر خوشه برنج را نشانه‌ای از امید پروردگار به انسانیت انسان‌ها می‌دانم. تابش خورشید بر شالیزار را به فال نیک می‌گیرم و رقص ساقه‌ها در نسیم را عبادت آنان در محضر پروردگار می‌دانم.

موضوعات پیشنهادی انشاهای دانش آموزی

انشا اختصاصی _ نویسنده: محیا بخشی فرد