خانه » پزشکی و سلامت » تحقیق در مورد بیماری گال ، علائم و درمان آن

تحقیق در مورد بیماری گال ، علائم و درمان آن

همه چیز درباره بیماری گال و درمان آن

بیماری گال

بیماری گال (به انگلیسی: Scabies) یک بیماری انگلی خارش‌ دار است که عامل آن بندپایی از گروه هیره‌ها به نام هیره خارشی می باشد. در ادامه با این بیماری پوستی آشنا می شوید. با دانشچی همراه باشید.

مشخصات هیره، عامل گال

هیره‌های خارشی موجوداتی شبیه کنه اما بسیار کوچک‌تر و میکروسکوپی و ماده‌های آن‌ها با طولی در حدود ۰٫۴۵ تا ۰٫۳ میلی‌متر هستند. مایت (mite) یا هیره عامل بیماری گال، بنام سارکوپت اسکیبی (sarcopt scabie) نوع انسانی است که ۸ پا دارد.

نوع حیوانی باعث گال نمی‌گردد و حیوانات نقشی در انتقال گال ندارند. مایت توسط چشم دیده نمی‌شود و تنها در لایه اپیدرم یعنی سطحی‌ترین لایه پوست زندگی می‌کند و طول عمر آن ۳۰ روز است. انواع ماده مایت روزانه تا ۹۰ تخم می‌گذارندکه در عرض ۱۰ روز بالغ می‌شوند و از این رو افراد بالغ مبتلا به گال به‌طور متوسط حداکثر ۱۰۰ مایت بالغ در پوست خود دارند.

علت بیماری گال

این بیماری از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی خارش‌دار در جهان است. خارش به دلیل تراوش‌های بدن انگل است. انگل تونل‌های متعددی در داخل پوست حفر می‌نماید و در آن‌ها زندگی و تخم‌گذاری می‌کند. انگل همه جای پوست را می‌تواند درگیر سازد ولی شایع‌ترین نواحی پشت و کف دست‌ها، فضاهای بین انگشتان، مچ، آرنج، زیر بغل، کشاله ران هستند. خارش معمولاً شب‌ها شدیدتر است.

سیستم ایمنی فرد مبتلا نسبت به خود انگل یا محصولات آن مثل تخم یا مدفوع و بزاق مایت، حساس شده و به آن‌ها واکنش می‌دهد و سبب ایجا خارش یا ضایعات پوستی می‌شود.

از همین رو است که در بار اول ممکن است تا ایجاد حساسیت و بروز علایم مدت زمانی سپری گردد در حالیکه وقتی فرد برای بار دوم مبتلا به گال می‌گردد به دلیل حساسیت قبلی و وجود سلول‌های خاطره‌ای واکنش ایمنی از نوع یک (تیپ فوری) بروز کرده و شخص بلافاصله دچار علامت می‌گردد.

کنه ایی که باعث سندروم آلفا گال می شود، تصور می شود که مولکول های آلفا گال را از خون حیواناتی که معمولاً گاز می گیرند، مثل گاو و گوسفند، حمل می کند.وقتی یک کنه حامل، یک انسان را گاز می گیرد، کنه آلفا را به بدن شخص تزریق می کند.

به دلایل نامعلوم، برخی افراد چنین واکنش ایمنی قوی به این ملکول ها دارند، که آن ها دیگر نمی توانند گوشت قرمز را مصرف کنند.افرادی که در معرض گاز گرفتن زیاد قرار دارند، در طول زمان ممکن است علائم جدی تر را ایجاد کنند.

انتقال گال

انتقال معمولاً از راه تماس مستقیم پوست فرد بیمار با پوست فرد سالم است؛ البته از راه استفاده از لباس زیر آلوده یا رختخواب آلوده نیز بیماری منتقل می‌شود. عامل انتقال به دیگران مایت ماده است که از طریق تماس نزدیک در اعضای خانواده یا از طریق تماس جنسی منتقل می‌گردد.

در خصوص انتقال از طریق وسایل، اختلاف نظر وجود دارد ولی این روش انتقال در خصوص گال نروژی مورد توافق همگان است. دوره کمون بیماری به‌طور متوسط ۶–۲ هفته است و لذا ۶–۲ هفته بعد از آلوده شده بیمار، علایم ظاهر می‌گردد هرچند ممکن است این زمان به کوتاهی چند روز یا به بلندی چند ماه باشد.

علائم بیماری گال

اگر علائم آلرژی غذایی را بعد از خوردن غذا دارید – حتی چند ساعت بعد از خوردن گوشت قرمز که به عنوان علت احتمالی واکنش شما نشان می دهد، به پزشک مراقبت های اولیه خود مراجعه کنید و یا پزشکی که در تشخیص و درمان آلرژی تخصص دارد،

به خصوص اگر شما زندگی کنید یا زمانی را در فضای باز در جنوب شرقی ایالات متحده و یا در بخش های دیگر دنیا سپری کنید، که در آن سندرم آلفاگال در معرض وقوع است.در صورتی که علائم و نشانه های زیر را بروز دادید، به دنبال درمان پزشکی اورژانسی باشید، مانند:

• سختی در تنفس

• نبض ضعیف یا سریع

• سرگیجه یا گیجی

• عدم توانایی و ناتوانی در قورت دادن

• قرمزی و گرمای بدن (قرمز شدن)

پیشگیری از گال

بهترین راه برای جلوگیری از سندروم آلفا گال، اجتناب از مناطقی است که حشرات در آن ها زندگی می کنند، به خصوص در مناطق پر درخت و پر علف با علف های بلند. در ادامه به چند نمونه از روش های پیشگیری از این بیماری اشاره می کنیم:

خوب پوشیدن

زمانی که در مناطق پوشیده از درخت یا پوشیده از علف هستید، کفش بپوشید، شلوار بلند را در جوراب هایتان فرو کنید، یک پیراهن آستین بلند، یک کلاه و دستکش بپوشید.سعی کنید از مسیرهایی استفاده کنید که از راه رفتن میان بوته ها و علف های بلند اجتناب شود و سگ تان را با قلاده نگه دارید.

اسپری حشره کش

از اسپری های دافع حشرات با ۲۰ درصد و یا غلظت بالاتر به پوست خود استفاده بکنید. والدین باید از فرزندانشان بخواهند دست هایشان را به چشم ها و دهانشان نزنند.

به خاطر داشته باشید که بازدارنده های شیمیایی می تواند سمی باشند، بنابراین به دقت دستورها را دنبال کنید.محصولاتی را به همراه پرمترین برای پوشاک و یا خرید لباس های قبل از درمان به کار ببرید.

تمیز کردن حیاط خانه

با برس تمیز روی برگ ها بکشید که حشرات در آنها زندگی می کنند. آن ها را در مناطق آفتابی نگه دارید.

چک کردن خود و کودکانتان

پس از سپری کردن زمان در مناطق پر درخت و یا پوشیده از علف، مراقب باشید. به محض اینکه به داخل خانه می آیید، حمام کنید، این کار به شما کمک می کند.

کنه ها اغلب قبل از چسبیدن به بدن ساعت ها روی پوست خود می مانند. حمام و استفاده از یک کیسه حمام ممکن است آنها را از بین ببرد.

برداشتن کنه ها در صورت مشاهده

به آرامی آن کنه را از نزدیکی سر یا دهانش بگیرید. آن را فشار ندهید، بلکه با دقت و به آرامی بالا بکشید. زمانی که کل کنه را کندید، آن را از بین ببرید و روی زخمتان ضد عفونی کننده بزنید.

درمان بیماری گال

درمان با پماد پرمترین، شامپو لیندان، پماد کروتامیتون و محلول گامابنزن هگزاکلراید می‌باشد. معمولاً همه اعضای خانواده باید همزمان درمان شوند. علاوه بر بیمار باید تمامی افراد خانواده یا هر کسی که با وی تماس نزدیک داشته نیز درمان گردد.

بعلاوه باید تمامی لباس‌ها و وسایل خواب وسایل حمام از جمله لیف و حوله‌ها و هر آنچه که با بدن بیمار تماس طولانی داشته نیز همزمان با درمان پاکسازی گردند. برای این امر وسایل گفته شده باید با آب داغ شست‌وشو داده شوند و س‍پس در حرارت بالا خشک گردند.

گروهی نیز قرار دادن وسایل فوق در آب آغشته به لیندان به مدت ۱۲ ساعت و سپس شستشوی آن را توصیه می‌نمایند. اگر امکان این اقدامات فراهم نبود می‌توان وسایل و البسه فوق‌الذکر را در یک کیسه پلاستیکی قرار داد و درِ آن را به مدت ۱۰ روز بست.

باید توجه داشت که درمان گال موضعی است و از این رو باید نهایت دقت را بکار برد که هیچ نقطه‌ای از بدن نباید بدون دارو بماند و بیمار باید دقت کامل در مالیدن دارو به نقاط مخفی مثل زیر ناخن‌ها و زیر حلقه ازدواج و نواحی چین‌دار بدن مثل کشاله ران‌ها داشته باشند و در عین حال باید نواحی که در دسترس قرار ندارند مثل بین کتف توسط فرد دیگری به درمان آغشته گردد.

گال در بزرگسالان سر و صورت را مبتلا نمی‌سازد و لذا اقدامات فوق از گردن به پایین انجام می‌شود ولی در شیرخواران و افراد پیر و کسانی که مبتلا به نقص ایمنی هستند باید از فرق سر تا نوک پا دارو مالیده شود.

کرم پرمترین ۵٪ ۱۲–۸ ساعت روی بدن باقی بماند و یک هفته بعد یعنی روز هشتم درمان مجدداً تکرار شود. این دارو در شیرخواران کمتر از دو ماه توصیه نمی‌شود و در این محدوده سنی توسط FDA تأیید نشده‌است هر چند گزارش‌هایی از کاربرد موفقیت‌آمیز آن در این طیف سنی وجود دارد.

این دارو در زنان حامله ممنوع نیست ولی مدت ماندن آن در روی پوست زن حامله بجای ۱۲–۸ ساعت تنها ۲ ساعت است.

لوسیون لیندان ۱٪ یا گاما بنزن هگزاکلراید داروی قدیمی‌تری است که به دلیل عوارض مغزی و عصبی بخصوص در سن زیر ۲ سال و در طی حاملگی و شیر دهی و هچنین به دلیل بروز مقاومت به آن، در حال حاضر داروی خط اول نیست و در بعضی مناطق کاربرد آن ممنوع شده‌است.

پماد کروتامیتون را باید بیشتر یک داروی کمکی دانست تا درمانی. این دارو در بعضی منابع برای کودکان توصیه شده ولی بنا به اظهارات CDC اداره FDA آن را برای مصرف در کودکان تأیید نکرده‌است.

پماد گوگرد یا سولفور با غلظت ۱۰٪-۵٪ و اغلب به صورت ۶٪ در نوزادان که داروی پرمترین توصیه نشده‌است، کاربرد دارد. در شیرخواران کمتراز ۲ماه درمان سولفور ۶٪ در وازلین که برای سه‌دورهٔ متوالی ۲۴ ساعته به‌کار می‌رود.

باید توجه داشت که درجاتی از خارش و ضایعات پوستی علی‌رغم درمان مناسب ممکن است تا ۴–۲ هفته پس از درمان همچنان باقی بماند و این امر نباید به منزله شکست درمان تلقی گردد.

بیشتر بخوانید: همه چیز درباره بیماری بری بری و علائم آن

منابع: ویکی پدیا-نمناک

ℹ️ اشتراک گذاری به دوستان خود:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *