آشنایی با دلایل ممنوعیت نگارش احادیث پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم
ممنوعیت نگارش حدیث از زمان خلیفه اول (ابوبکر) و دوم (عمر بن خطاب) آغاز شد و حدود ۱۰۰ سال ادامه داشت. در این دوران کسی حق نداشت احادیث پیامبر را ثبت کند و برای دیگران بخواند چرا که این کار جرم محسوب شده و شخص را مجازات می کردند.
دلایل ممنوعیت نگارش احادیث
خلیفه اول و دوم، بهانه های مختلفی برای ممنوع کردن نگارش احادیث پیامبر آوردند. اهلسنت و شیعیان درخصوص علت جلوگیری از نوشتن حدیث اختلافنظر دارند. علت منع حدیث از نظر عالمان اهل سنت:
◊ ترس از مخلوط شدن احادیث با قرآن
◊ پیشگیری از اختلاف مسلمانان
◊ نگرانی از کم توجهی به حفظ حدیث و اعتماد صِرف بر نوشتهها
◊ ترس از سرگرمشدن مردم با چیزی غیر قرآن
◊ جلوگیری از نشر احادیث غیرمعتبر
◊ نگرانی از بهوجود آمدن کتابی در کنار قرآن
◊ عدم آشنایی راویان حدیث با کتابت
اما بهگفته شهرستانی در کتاب منعُ تدوینِ الحدیث، بیشتر نویسندگان شیعه معتقدند یکی از عوامل منع حدیث جلوگیری از نشر فضایل امام علی(ع) بوده است.
ازجمله شواهد آنها این است که نِسائی از نویسندگان صِحاح سِتّه، از ابنعباس نقل کرده که آنها بهجهت بغضی که از امام علی داشتند، سنت پیامبر را ترک کردند. همچنین احاطه نداشتن خلفا به احکام دینی و تلاش آنها برای تثبیت حاکمیت شرعیشان در کنار حاکمیت سیاسی، از دیگر انگیزههای منع حدیث ذکر شده است. [ویکی شیعه]
بخوانید: گزیده ای از سخنان ارزشمند حضرت علی (ع)