انشا اگر من عکاس بودم

انشا دانش آموزی درباره اگر من عکاس بودم

انشا با موضوع اگر من عکاس بودم به صورت ادبی و توصیفی برای دانش آموزان آماده شده تا با نحوه نگارش و مهارت نوشتاری آشنا شوند با دانشچی همراه باشید.

موضوع انشا در مورد اگر من عکاس بودم

چشم انسان با قدرت بینایی و ثبت صحنه‌ها و لحظه‌های زیبا و زشت، قدرتمندترین دوربین موجود در جهان است. چشم انسان، می‌بیند و در قسمت‌هایی از مغزش، تمام آنچه ثبت کرده است را ذخیره می‌کند. اگر دوربین عکاسی به شما بدهند و از شما بخواهند تصاویر را در آن ثبت کنید، چه خواهید کرد؟ کدام تصویر و لحظه را ذخیره خواهید کرد؟

اگر من عکاس بودم، اولین عکسم را از مادر و پدرم ثبت می‌کردم. یا حتی از پدربزرگ و مادربزرگم. سال‌ها بعد که به اولین عکسم در دوربینم نگاه کنم یاد و خاطره‌شان را تا ابد در دلم زنده نگه خواهم داشت.

اگر من عکاس بودم، از پروانه عکس می‌گرفتم. از بدو تولد پروانه و از بال‌های زیبا و تکرار نشدنی‌اش عکس‌برداری می‌کردم. از آبشار عکس می‌گرفتم. از آبشاری که صدای برخوردش با سنگ‌ها آرامش بخش روح است. از بابونه‌های روییده در قلب طبیعت عکاسی می‌کردم. از مردم شهر عکس می‌گرفتم. از مردمی که هر کدام مشغله های خاص خودشان را دارند. یکی مشغول خرید میوه است و دیگری مشغول خرید پوشاک مناسب برای فرزندانش.

یکی از زیبا ترین صحنه‌هایی که دوست دارم ثبت کنم عکس از دست نوزاد است. دست‌های کوچک و ملیحش زیباترین عکس جهان می‌شود. از کتاب‌ها عکس می‌گرفتم، چرا که تک تکشان پر از زیبایی و اهمیت هستند. از نوازنده پیانو در حالی که غرق در آرامش شده است، عکس می‌گرفتم. از کلاویه‌های پیانو که رنگ سیاه و سفید دارد عکاسی می‌کردم. از چهره آدم‌ها موقع شادی عکس می‌گرفتم.

از نظر من خالی از لطف است، اگر از خیابان‌های شلوغ شهر در شب عکاسی نشود، چرا که وجود هزاران رنگ در آن بسیار زیباست. از گلخانه‌ها عکس می‌گرفتم، چرا که میلیون‌ها رنگ و بو را در خود جای داده است و فضایش پر است از آرامش و زیبایی. و در آخر، از قطرات باران بر روی برگ‌های سبز رنگ عکس می‌گرفتم، چرا که حسی که موقع دیدن این پدیده دارم قابل توصیف نیست.

عکاس بودن شغلی بسیار زیبا و پرهیجانی است زیرا پدیده‌هایی که شاید مردم به آنها توجه نداشته باشند را ثبت می‌کنند. اگر شما عکاس بودید از چه پدیده‌هایی عکاسی می‌کردید؟

پیشنهادی: انشای خواندنی در مورد اگر من …

انشا اختصاصی _ نویسنده: فاطمه شهری