انشا در مورد ماه رمضان | ماه میهمانی خدا

انشا زیبا درباره ماه رمضان

موضوع انشا ماه رمضان

در این پست انشای زیبا و توصیفی با موضوع ”ماه رمضان، ماه میهمانی خدا” به صورت ادبی و توصیفی برای دانش آموزان آماده شده تا با نحوه نگارش و مهارت نوشتاری آشنا شوند با دانشچی همراه باشید.

ماه رمضان ماه میهمانی خدا و ماه نزول قرآن کریم است. خداوند در این ماه بندگان روزه دارش را مورد لطف عنایت خاص خویش قرار می دهد. میزبان که خدا باشد بهترین پذیرایی را از میهمانانش به عمل می آورد؛ پذیرایی ای از جنس تقرب، رضا و خشنودی. خواب های روزه دارانِ حقیقی در این ماه عبادت است، نفَس هایشان گویا ذکر خدا را شماره می کنند و هر آیه ی قرآنشان ثواب یک ختم قرآن را دارد.

یاد بگیریم: درباره روزه و مبطلات آن

اما روزه چیست و روزه دار حقیقی کیست؟ در ظاهر معنا، روزه آن است که انسان از خوردن و آشامیدن پرهیز کند. اما روزه مفهوم فراتری دارد. روزه فقط نخوردن و نیاشامیدن نیست.

انسان باید علاوه بر جسمش روحش نیز روزه دار باشد. همانگونه که ساعت ها دست از آب و خوراک کشیده است، باید چشم ها، زبان، گوش ها و از همه مهم تر دلش نیز روزه باشد و گناه نکند.

نگاه ها اگر کنترل شود، زبان اگر جز سخن حق چیزی نگوید، گوش ها اگر جز خیر چیزی نشنود و دل ها متوجه محبوب شود، آنگاه روزه ی انسان روزه حقیقی می شود؛ روزه ای که پاداش آن تقرب به خداوند است.

همانطور که امیرالمومنین علی (علیه السلام) می فرمایند: روزه، امساک از خوردن و آشامیدن نیست بلکه روزه خودداری از تمامی چیزهایی است که خداوند سبحان آن ها را بد می داند.

چنین روزه ای سپر بلای بزرگی خواهد شد. چنانکه رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) می فرمایند: روزه، سپری است در برابر آتش جهنم. ( بحارالانوار. ج۴. ص۶۲)

خداوند ماه رمضان را پر خیر و برکت قرار داده است. در این ماه نغمه قرآن بر خانه دل ها طنین انداز می شود؛ میهمانان همگی لب به دعا گشوده و از میزبانشان (خدا)، طلب آمرزش و ومغفرت می کنند.

سحرگاهان طنین ربنا، فضای خانه را عطرآگین می کند و هنگام افطار، صوت اسماء الهی روانه دل ها می شود.روزه داران همگی متوجه خالق اند و عاشقانه صدایش می کنند. و شیطان گویی دوباره آتش حسدش شعله ور می شود از این همه عشق میان پرودگار و بنده اش.

توان دیدن لحظات عارفانه و عاشقانه بندگان را ندارد. صوت زیبای قرآن، جانش را بر لب رسانده و تحمل عاشقانه تشنگی و گرسنگی روزه داران ، عذابش می دهد. تاب نمی آورد و سعی می کند مثل همیشه وسوسه کند اما چه کند که در بند است!

قرآن و دعا و مناجات نیمه شب های روزه داران، در بندش می کند و اجازه سرکشی را به او نمی دهد. در اینجاست که میهمان به میزبانانش لبخند می زند و می فرماید: اُدعونی اَستجب لکم ( بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را) … .

پیشنهادی: چند حدیث در مورد روزه

اختصاصی – دانشچی