تحقیق درباره اینکه چرا از پیامبر اکرم ابتدا با لقب عبد و سپس با لقب رسول یاد میشود
عبد به معنی «بنده»، «بنده خدا» آمده است و پیامبر در تمام مراحل زندگی خویش خداوند یگانه را میپرستیدند و تنها او را عبادت میکردند و سالها قبل از اینکه به مقام پیامبری برسند، غار حرا در کوههای مکه را برای عبادت و راز و نیاز با پروردگار یکتا انتخاب کرده بودند و اوقات زیادی در آنجا مشغول عبادت بودند.
پس سالها قبل از رسالت، ایشان عبد و بنده خداوند یکتا بودند.
در آیات بسیاری از قرآن نیز از پیامبر با تعبیر «عبد» یاد شده است از جمله:
بقره: ۲۳، انفال: ۴۱، اسراء: ۱، کهف: ۱، فرقان: ۱، حدید: ۹ و جن: ۱۹.
وَإِنْ کنْتُمْ فِی رَیبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ…؛ و اگر درباره آنچه بر بنده خود [= پیامبر] نازل کردهایم شک و تردید دارید، [دست کم] یک سوره همانند آن بیاورید… (بقره: ۲۳)
وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یدْعُوهُ کادُوا یکونُونَ عَلَیهِ لِبَدًا؛ و اینکه هنگامی که بنده خدا [= محمد(ص)] به عبادت برمیخاست و او را میخواند، گروهی پیرامون او به شدت ازدحام میکردند! (جن: ۱۹)
در این آیه شریفه تعبیر «عبدالله» درباره پیامبر به کار رفته، انسانی که از هر چه غیر خداوند است رها گشته و به بالاترین ارزشهای انسانی دست یافته است. «عبدالله» در تصوف به معنی «انسان کامل» است.
رسول به معنی «فرستاده شده از جانب خداوند» است. پیامبر در سن ۴۰ سالگی در غار حرا به پیامبری مبعوث شد و از آن به بعد لقب «رسول» به ایشان داده شد.
جمعبندی
رفتار و منش پیامبر اکرم از اولین مراحل زندگیشان عبدگونه بود، و تا ۴۰ سالگی به پیامبری مبعوث نشده بودند، لذا ملقب به «عبد» بودند، وقتی به پیامبری مبعوث شدند و هدایت مردم به عهده ایشان گذاشته شد، ملقب به «رسول» شدند.