همه چیز درمورد مورچهخوار
مورچهخوار جانوری است پستاندار که از بالاراستهٔ شگفتبندان (Xenarthra)، از راستهٔ کرکدارسانان (Pilosa)، از زیرراسته کرمزبانان (Vermilingua). این حیوان در علفزارهای باتلاقی، سواحل رودخانهها و جنگلهای مرطوب آمریکای جنوبی و مرکزی زندگی میکند.
نام شگفتبندان برای آنها به این علت برای بالاراستهٔ این جانوران برگزیده شده که بندهای مفاصل بدن ایشان با دیگر گروهها تفاوت بسیار دارد.
مورچهها و موریانهها در صورت احساس خطر، تقلا میکنند و گاز میگیرند، با وجود این آنها آن قدر ریز و کوچکاند که پستانداران مورچهخواری مانند پانگولین و آرمادیلو ترسی از آنها ندارند. آنها در یک لحظه با زبان دراز و چسبناکشان دهها مورچه یا موریانه را میمکند و میخورند.
مورچه خوارانی که تنها در جنوب آمریکا یافت می شوند همه این نوع جانوران خود را برای تغذیه موریانه ها یا سایر حشرات نرم تن دیگر سازش داده اند. این مورچه خواران شامل سه دسته اند.
مورچه خواران بزرگ دومین دسته این گروه از جانوران به شمار می رود که اطلاعات علمی چندانی از آن در دست نیست. گرچه تعداد آنها کمیاب نیست. دو انگشتی یا مورچه خوار کوچک این جانور از دو نوع دیگر مورچه خواران کوچکتر و طول آن از ۱۵ اینچ بیشتر نیست. با مقایسه یا مورچه خوار بزرگ که طول آنها به چهار پا می رسد خیلی کوچک است. مورچه خوار کوچک از جمله جانورانی هستند که به درخت و شاخه های درختان می آویزند با این حال مورچه خوار بزرگ روی زمین زندگی می کند.
مورچهخوار بزرگ
مورچهخوار بزرگ چهار پا خزی به رنگ قهوه ای تیره و قهوه ای روشن دارد. موهای این جانور نسبتاٌ کوتاه است و مانند بقیه مورچه خواران دیگر پوزه ای بلند و باریک دارد و با آن می تواند از سوراخهای تنگ و باریک لانه موریانه و سایر حشرات را بیرون بکشد و بخورد. پاهای جلو این جانور سه پنجه و از سایر مورچه خواران تکامل یافته تر و کارآمد تر با چنگال های طویل و نوک تیز است این چنگالهای نوک تیز برای خراب کردن و گشودن لانه حشرات به کار می برد و گر چه چنگالهای همه مورچه خواران به نیرومندی چنگالهای مورچه خوار بزرگ نیست این جانور دمی دارد که با آن به دور شاخه های درختان و چیزهای سفت دیگر را محکم بگیرد.
این دم به این جانور کمک میکند تا از درختان و جاهای بلند دیگر بالا برود و دم شبیه یک دست اضافی کمک می کند تا جانور شاخه های درختان را بگیرد و مانع از افتادن و سقوط خود شود.
دهان مورچهخوار بزرگ شبیه تیوب است و آن را از نوک پوزه بلند خود باز می کند. این جانور دندان ندارد و پوزه به خوبی و آسانی حشراتی را که شکار می کند مکشد و می تواند با این پوزه تا وسط لانه حشرات برای گرفتن آنها پیشروی کند زبان بلند و چوب مانندش برای حمل و آوردن حشرات به درون دهان نقش مهمی دارد. غذای مهم و اصلی مورچه خوار بزرگ حشراتی که آنها را با زبان دراز خود صیدمی کند و این خوردن حشرات کوچک جزو عادت و خوی جانور شده است.
حشره خوار بزرگ
حشره خوار بزرگ تنها یک بچه در یک زمان به وجود می آورد. بچه نخست بر پشت مادرش حمل می شود تا وقتی که بزرگ و قادر به تغذیه و حفظ خود از شر دشمنانش گردد. این خود در خرس کوالا استرالیایی که بچه اش را بر پشت خود حمل می کند وجود دارد.
ادنتاتا نیز از خانواده مورچه خواران و شامل تنبلهایی که خود را از یکسوی شاخه های درختان می آویزند و آرمادیلوهای تگزاس هستند.