آشنایی با دکتر حسابی و نظر ایشان در مورد علم بدون عمل – کتاب فارسی پایه هفتم
در ادامه با نظر دکتر حسابی درباره این عبارت از کتاب فارسی هفتم آشنا می شوید. با دانشچی همراه باشید.
آشنایی مختصر با دکتر حسابی
محمود حسابی در ۳ اسفند سال ۱۲۸۱ در تهران به دنیا آمد. او قرآن و دیوان حافظ را از حفظ میدانست. او همچنین بر کتب بوستان سعدی، گلستان سعدی، شاهنامه فردوسی، مثنوی مولوی و منشآت قائم مقام فراهانی اشراف کامل داشت.
حسابی با شعر و موسیقی سنتی ایران و موسیقی کلاسیک غرب به خوبی آشنا بود. او در نواختن ویولن و پیانو مهارت داشت. وی در چند رشته ورزشی نیز موفقیتهایی کسب کرد، از جمله کسب مدرک نجات غریق در رشته شنا در دوران نوجوانی در بیروت. دکتر محمود حسابی در ۱۲ شهریور سال ۱۳۷۱ هجری شمسی در بیمارستان دانشگاه ژنو درگذشت.
استاد حسابی، خود حافظ قرآن بود و فرزندانش را از کودکی به یادگیری و انجام واجبات دینی تشویق میکرد. حتّی آنان را به تلاوت آیات به شیوهٔ صحیح و درک کامل معانی آنها وا میداشت و علاوه بر دانش اندوزی، به یادگیری امور فنّی مانند بنّایی، جوشکاری و نجّاری فرا میخواند و خود نیز برای ساخت برخی از قطعات صنعتی، تا پاسی از شب کار میکرد.
نظر دکتر حسابی در مورد علم بدون عمل
دکتر حسابی حدود هشت ماه هر روز به یک تراشکاری می رفت و برای ناهار به یک بیسکویت راضی میشد تا بتواند قطعات مورد نظر را بسازد و کشور را از واردات بی نیاز کند.
دکتر حسابی با علم بدون عمل مخالف بود زیرا او راه شکوفایی و استقلال کشور را در تلاش و کوشش افراد جامعه میدانست و آموختن و عمل نکردن، مانع استقلال و پیشرفت کشور می شود.
به قول مَثل معروف: عالم بی عمل به که ماند؟ به زنبور بی عسل!
بیشتر بخوانید: زندگینامه دکتر حسابی و آثارشاختصاصی-دانشچی