تحقیق درباره زندگی پنگوئن ها، پرنده بی پروازی

پنگوئن ها را بیشتر بشناسید

پَنگوئن (راسته پنگوئن‌سانان، تیره پنگوئنیان) پرندگان بی‌پروازی از راسته گُوِه‌سانان (Sphenisciformes) از خانواده گُوگان (Spheniscidae) که از ماهی‌ها تغذیه می‌کنند آن‌ها بال‌های کلفتی دارند که به عنوان باله شنا از آن بهره می‌گیرند. پنگوئن ها پرندگانی هستند که نمی توانند پرواز کنند اما خیلی خوب شنا می کنند و بیشتر زندگی شان را در دریا می گذرانند. پنگوئن ها در جاهای سردسیر نیمگردی پایینی زمین زیست می‌کنند.

نام راسته و خانواده آن‌ها نمایانگر شکل گوه‌ای بدن آن‌ها است. نام پنگوئن در واقع نام ماهی‌گیرک بزرگ پرنده‌ای بومی اقیانوس منجمد شمالی که شباهت ظاهری زیادی به پنگوئن‌ها داشت و در قرن نوزدهم منقرض شد. زمانی که ملوان ها به اقیانوس منجمد جنوبی رسیدند همین نام را به پرندگان آنجا دادند که قادر به پرواز نبودند.

ساختمان بدن

پنگوئن امپراتور بزرگ ترین پنگوئن است. قد آن ۱/۱ متر و وزنش بیش از ۳۰ کیلوگرم است. پنگوئن های مذکر و مؤنث خیلی شبیه به هم به نظر می رسند. همه پنگوئن ها یک سر بزرگ و یک گردن کوتاه کلفت, یک شکل کاربردی, یک دم کوتاه و بال های باله مانند (مانند نهنگ و بعضی از ماهی ها) ریز دارند. پنگوئن ها پاهایی دارند که آنها را برای شنا کردن مورد استفاده قرار می دهند. پنگوئن ها دارای رنگ های متضادند.

شکمشان روشن تر است و پشتشان سیاه است. این رنگ بندی کمک می کند که موقعی که در داخل آب هستند خودشان را گم کنند و آنها را از چشم شکارچیان پنهان می کند.

پرها: پنگوئن‌ها پرهای ضد آب براقی دارند که به خشک نگهداشتن پوستشان کمک می کند. آنها نسبت به بیشتر پرندگان دیگر پرهای بیشتری دارند – حدود ۷۰ پر در اینچ مربع. هر سال پنگوئن ها پرهایشان می ریزد و پرهای قدیمی شان را از دست می دهند و پرهای جدیدی برایشان رشد می کند. بعضی از پنگوئن ها تاجی از پر دارند (مثل پنگوئن ماکارونی و پنگوئن راک هوپر).

زیستگاه پنگوئن

خیلی ها فکر می کنند پنگوئن ها در نیمکره شمالی و قطب شمال زندگی می کنند، اما همه پنگوئن ها در نیمکره جنوبی (قطب جنوب) زندگی می کنند. آنها در آب و هواهای مختلف، از مناطق گرمسیر استوایی تا قاره قطب جنوب یخ زده زندگی می کنند، این پرندگان بی دفاع معمولا در جزایری که جانوران درنده ندارد یا روی بخش های دورافتاده یک قاره زندگی می کنند، هیچ کس نمی داند چرا این پرندگان عجیب چنین سرزمین ناسازگاری را با سرمای شدید و خطرات فراوان آن برای تولید مثل انتخاب کرده اند . اما موفقیت آنها در تولید مثل و تضمین بقای نسل نشان دهنده انتخاب صحیح آنهاست .

تغذیه

پنگوئن ها در اقیانوس ها غذا می خورند. آنها ماهی, خرچنگ ها و ماهی مرکب می خورند.

تولیدمثل پنگوئن

در ماههای اردیبهشت و خرداد پنگوئن ماده یک تخم می گذارد و بلافاصله آن را تحویل پنگوئن نر می دهد. پنگوئن نر آن را در میان پاهای پره دار که پر از رگهای خونی است و در نتیجه کاملا گرم است به مدت ۴۵ روز نگه می دارد.و پنگوئن ماده به دنبال غذا میرود.

ماده به محض اینکه تخم را تحویل داد به دریا می رود تا جبران مافات کند وقتی که انرژی و وزن اولیه اش را کسب کرد در حالیکه چندین کیلوگرم ماهی در شکم خود ذخیره کرده است به محل تخمگذاری باز میگردد. تا هنگامی که پرنده ماده از دریا باز می گردد پرنده نر سه ماه تمام غذا نخورده است و بیش از یک سوم وزنش را از دست می دهد . طی این مدت جوجه هم از تخم بیرون آمده و پدر و فرزند غذای کاملی از غذای نیم هضم شده بدن مادر می خورند. جالب است بدانید وقتی هوا طوفانی و کولاک می شود پنگوئن ها در کنار هم تجمع می کنند تا گرم شوند.

زندگی پنگوئن

پنگوئن‌ها بسیار باهوش اند و اگر از دور، حرکت های جمعی پنگوئن ها را ببینید متوجه خواهید شد که آنها در زندگی جمعی و گروهی بسیار هماهنگ زندگی می کنند و از هم زیستی مسالمت آمیزی برخوردار هستند، ضمن این که پنگوئن ها بسیار باهوش می باشند و از قدرت درک بسیار بالایی برخوردارند، همچنین با انسان ها روابط عاطفی خوبی برقرار می کنند.

پیشنهادی: آشنایی با خرس قطبی