معنی شعر به نام خداوند جان و خرد (فردوسی)

آشنایی با معنی و مفهوم شعر به نام خداوند جان و خرد از فردوسی – ادبیات فارسی پایه نهم

در این پست، معنی و مفهوم شعر به نام خداوند جان و خرد از (کتاب فارسی نهم) را برای شما دوستان عزیز آماده کرده ایم. با دانشچی همراه باشید.

معنی شعر به نام خداوند جان و خرد

۱- به نام خداوند جان و خرد – کز این برتر اندیشه بر نگذرد

معنی: به نام خداوند آفریننده جان و اندیشه [سرودن کتاب شاهنامه را آغاز می‌کنم] که اندیشه و ذهن انسان به بیشتر از این نمی‌تواند برسد (یعنی ذهن انسان قدرت دستیابی به ذات و حقیقت خداوند را ندارد و فقط می‌تواند به نام‌های خداوند فکر کند).

 

۲- خداوند نام و خداوند جای – خداوند روزی ده رهنمای

معنی: خداوندی که صاحب هر نام و هر مکانی است [اما خودش در یک نام و مکان نمی‌گنجد]، و خداوندی که مخلوقات را روزی می‌دهد و آنها را راهنمایی می‌کند.

 

۳- خداوند کیوان و گَردان سپهر – فروزندهٔ ماه و ناهید و مهر

معنی: خداوندی که صاحب ستاره کیوان (زحل) و آسمانِ گردان و روشنی‌بخش ماه و سیّاره زهره و خورشید است.

گردان سپهر: آسمانِ دوّار، فلک

۴- به بینندگان، آفریننده را – نبینی، مَرنجان دو بیننده را

معنی: تو نمی‌توانی با دو چشمت خداوند را ببینی، پس دو چشمت را برای دیدن پروردگار آزار مده.

 

۵- نیابد بدو نیز، اندیشه راه – که او برتر از نام و از جایگاه

معنی: حتی اندیشه محدود انسان هم نمی‌تواند به ذات خداوند که از نام و مکان برتر است راه یابد و آن را درک کند.

 

۶- ستودن نداند کس او را چو هست – میان بندگی را ببایدت بست

معنی: هیچ‌کس نمی‌تواند خداوند را آنطور که شایسته اوست، ستایش کند، پس باید بندگی و خدمت او را کرد.

میان بستن: آماده شدن، مهیّا شدن

 

۷- توانا بوَد هرکه دانا بوَد / زدانش، دل پیر، بُرنا بود

معنی: دانایی، توانایی به همراه دارد. هرکس علم و دانش بیاموزد، توانایی انجام کارها را هم پیدا می‌کند. دل انسان پیر هم با آموختن علم و دانش، جوان می‌شود.

برنا: جوان

پیام‌های شعر

– انسان موجودی مادی است و دارای حواس مادی و محدود است
– خداوند موجودی مادی نیست
– حواس مادی انسان قدرت درک و دیدن عظمت خداوند را ندارند
– وظیفه انسان در برابر خداوند، بندگی اوست

بیشتر بخوانید: در مورد زندگی نامه ابوالقاسم فردوسی

اختصاصی _دانشچی