در مورد دوستی با خدا، آثار و فواید آن
در این تحقیق درباره دوستی با خدا چه آثاری دارد از کتاب دین و زندگی دهم اطلاعاتی جمع آوری شده است با دانشچی همراه باشید.
زندگیکردن در جامعهای پاک و بهدور از بدیها و فتنهها آرزوی بسیاری از انسانهاست. تمدنهای بسیاری در طول تاریخ سعی کردند با برنامهریزی و اختراع مکتبهای مختلف به جامعهای آرمانی دست یابند که در آن انسان و راحتی و آسایش او حرف اول را بزند ولی پایان همه آنها به شکست انجامید.
دلیل شکست این مکتبها، نادیده گرفتن خداوند، و بیاعتنایی به رابطه بین خدا و انسان بوده است. دوستی برای خدا و دشمنی برای خداست که انسان را به راه راست و جامعهای سالم و خدامحور راهنمایی میکند.
خداوندی که انسان را آفریده، به تمام زمینههای فطرت آدمی آگاهی دارد و دوستی با او و دشمنی برای اوست که انسان را به مبارزه با موانع شکوفایی ارزشهای انسانی و پاککردن جامعه از فساد و ضدارزشها تشویق میکند.
خودخواهی ریشه بسیاری از فتنهها، دشمنیها و فساد در زمین است که وقتی خداخواهی جایگزین آن شود، بسیاری از مشکلات بشر حل میشود. در این مقاله به بیان آثار دوستی با خدا میپردازیم.
نشانه دوستی با خدا
انسان امروزی پیوسته به دنبال آرامش و اطمینان است. خداوند متعال در آیه ۲۸ سوره مبارکه رعد میفرماید: «آگاه باشید تنها با یاد خدا دلها آرامش مییابد». ذکر یا یاد پروردگار یکی از زیباترین نشانههای دوستی با خداوند است که آثار سازنده اخلاقی در زندگی انسانها دارد.
یاد خدا باعث دوری انسان از لذات و خواستههای حیوانی، ترک گناهان، پرورش کمالات اخلاقی، آرامش روحی و روانی، روشنی دل، … و در نهایت دوستی با خدا میشود.
معنی دوستی با خدا
دوستی با خدا یعنی تمام وجود انسان متوجه خداوند باشد، با زبان، نام و صفات پروردگار را بگوید و در قلب، متوجه عظمت و بزرگی او باشد و در کردار، بداند که خداوند ناظر بر اعمال اوست.
چنین دوستی است که آرامش و طمأنینه در دنیا و آمرزش در آخرت را نصیب انسان میکند؛ چون همین توجه به مبدأ هستی انسان را از انجام بسیاری از گناهان کوچک و بزرگ بازمیدارد.
آثار دوستی با خدا
در حدیث آمده است: «خداى تعالى به داود(ع) وحی فرستاد كه اى داود هر كس دوستى را دوست دارد، گفتهاش را تصديق ميكند و هر كس به دوستی انس بگيرد، قولش را قبول ميكند و به كردارش خشنود است و هر كس اطمينان به دوستى داشته باشد، اقرار به او دارد و هر كس اشتياق به ديدار دوستى دارد، كوشش ميكند تا خود را به او برساند. اى داود ذكر من براى ذاكرين من است و بهشتم براى اطاعتكنندگانم باشد و ديدار من براى دلباختگانم باشد و من ويژۀ دوستانم باشم». [ارشاد القلوب، ترجمه رضایی، ج ۱، ص ۱۴۹]
بنابراین، کسی که خدا را دوست داشته باشد، قول خداوند متعال را تصدیق میکند و زیر سؤال نمیبرد؛ اعتماد و اطمینان به پروردگار دارد، تنها به او تکیه میکند، در همه زمینههای زندگی به او توکل میکند و سراسر عمر در تلاش برای رسیدن به او و رسیدن به سعادت واقعی است.
دوستی با خدا آثار فراوان دیگری هم دارد که به چند مورد آن اشاره میشود.
۱- دوستی خدا با بنده
خداوند در آیه ۱۵۲ سوره بقره میفرماید: «مرا یاد کنید تا به یاد شما باشم». وقتی انسان دوست خدا باشد و در همه زمینههای زندگی با خداوند دوستی کند، خداوند هم او را یاد میکند و در سختیها و خوشیهای دنیا و آخرت دوست و همراه او میشود.
در حدیثی آمده است که خداوند فرمود: «هرگاه ديدى بندهام بسيار به ياد من است، [بدان كه] من اين توفيق را بدو دادهام و دوستش دارم». [کنزالعمال: ۱۸۷۰]
البته دوستی خداوند مهربان که به توجه و الطاف و نعمتهای او منجر میشود دو نوع است: عام و خاص.
رحمت عام خداوند شامل همه موجودات میشود، همه روزی میخورند و از نعمتهای بیکران الهی استفاده میکنند؛ اما رحمت و دوستی خاص خداوند فقط شامل دوستان خاص پروردگار میشود و لطف خاصی است که شامل بندگان ویژه او میشود.
۲- همنشینی خدا با بنده
در حدیث آمده است که خداوند در جواب سؤالی به موسی(ع) فرمود: «من پشت سر تو و روبهروى تو و طرف راست و چپ تو هستم. اى موسى! من همنشين بنده خود هستم، آنگاه كه مرا ياد مىكند و با او هستم ، هرگاه كه مرا مىخواند». [کنزالعمال: ۱۸۷۱]
علی(ع) فرمود: «كسى كه به ياد خداى سبحان باشد، همنشين اوست». [غررالحکم: ۵۱۵۹]
۳- کسب فضایل اخلاقی
امام علی(ع) فرمود: «هرگاه خداوند بندهاى را دوست بدارد، امانتدارى را در نظرش محبوب گرداند». [غررالحکم: ۴۰۷۳]
همچنین فرمود: «هرگاه خداوند بندهای را دوست بدارد، او را به آرامش و بردبارى بيارايد؛ صداقت و راستگویی را به او الهام کند؛ رشد و كمال او را به وى الهام فرمايد و به او توفيق طاعت خويش دهد».
و فرمود: «هرگاه خداوند بندهاى را دوست بدارد، نيكويى عبادت را به دل او اندازد». [غررالحکم: ۴۰۶۶]
و فرمود: «هرگاه خداوند بندهاى را دوست داشته باشد، قلبى سليم و خويى خوش و معتدل به او روزى فرمايد». [غررالحکم: ۴۱۱۲]
و فرمود: «هرگاه خداوند بندهاى را گرامى بدارد او را به محبّت خود مشغول كند». [غررالحکم: ۴۰۸۰]
امام صادق(ع) فرمود: «هرگاه خداوند متعال بندهاى را دوست بدارد، طاعت خود را به او الهام فرمايد، قناعت را پيشه او كند، در دين فقيه و آگاهش گرداند، جانش را با يقين نيرو بخشد، پس به كفاف زندگيش، بسنده كند و جامه عفت بپوشد…». [أعلام الدین: ۲۷۸]
۴- آمرزش گناهان
خداوند به پیامبر(ص) فرمود: «بگو: “اگر خدا را دوست داريد از من پيروى كنيد تا خدا دوستتان بدارد و گناهان شما را ببخشايد، و خداوند آمرزنده مهربان است”». [کافی: ۱/۱۴/۸] بیشتر بخوانید: چه کارهایی را خدا نمی پسندد