مقایسه وضعیت کشور قبل و بعد از انقلاب
سابقه فرهنگ و تمدن ایران بسیار غنی و کهن است اما این فرهنگ غنی در سالهای حکومت شاهنشاهی با توجه به نفوذ گسترده کشورهای بیگانه نادیده گرفته میشد و کشور روزبهروز بیشتر به سمت وابستگی و عقبماندگی پیش میرفت.
وضعیت کشور قبل و بعد از انقلاب در عرصههای مختلف
مقایسه وضعیت آموزش عالی در ایرانِ قبل و بعد از انقلاب، در سرشماری سال ۱۳۵۵ و سال ۱۳۹۰ نمایانگر واقعیتهای تلخ قبل از انقلاب و تفاوت آن با واقعیتهای بعد از انقلاب میباشد:
«نرخ سواد از ۴۷% در سال ۵۵ به ۹۳% در سال ۹۰ رسیده است.
– پوشش متقاضیان تحصیل در دوره متوسطه از ۲۳% به ۸۵% افزایش یافته است.
– جمعیت دارای تحصیلات عالیه از ۳۱۰٫۰۰۰ نفر به ۵٫۴۷۴٫۰۰۰ نفر در سال ۹۰ رسیده است.
– تعداد دانشجویان از ۱۷۰٫۰۰۰ نفر به ۴٫۰۰۰٫۰۰۰ نفر افزایش یافته است.
– تعداد دانشجویان دکتری تخصصی با رشد ۶۰ برابری از ۹۴۵۸ نفر به ۵۸۰٫۶۳۸ نفر افزایش یافته است.
– ایران در سال ۵۵ در هیچ عرصهای قطب علمی نبوده؛ در حالی که تا سال ۹۰ در ۱۴۲ حوزه به قطب علمی رسیده است.
– در سال ۵۵ رشد رتبه علمی ایران ۵۲ جهان بوده و در سال ۹۰ به رتبه ۱۷ جهان رسیده است.»
(منبع: https://al-falah.ir مقایسه ایران قبل و بعد از انقلاب)
به برخی از پیشرفتها و دستاوردهای به دستآمده در دوران بعد از انقلاب اسلامی اشاره میشود:
پیشرفت علمی و آموزشی
هر ساله دانشآموزان ایرانی به مقامات جهانی در المپیادهای علمی در رشتههای مختلف همچون کامپیوتر، ریاضی، فیزیک و… دست مییابند.
دانشمندان ایرانی در زمینه درمان ناباوری، درمان نارسایی قلب، درمان بیماری دیابت و… به موفقیتهای زیادی دست یافتهاند.
دانشمندان هستهای با وجود تحریمها و فشارها به فناوری غنیسازی اورانیوم دست یافتهاند.
پیشرفت در کشاورزی و دامداری
بخش کشاورزی یکی از مهمترین بخشهای اقتصادی کشور به حساب میآید. طبق آمار دولتی در سال ۱۳۵۶، بیشتر مواد غذایی مورد نیاز کشور از طریق واردات تأمین میشد، گندم، مرغ، تخممرغ، سیب، پنیر و… مواد غذایی بود که برای تأمین نیاز مردم، وابسته به واردات بود.
در سال ۸۳، کشور از واردات گندم بینیاز شد و امروزه در بسیاری از زمینههای کشاورزی به مرز خودکفایی رسیده است. همچنین در تولیدات دامی مثل مرغ، تخممرغ و گوشت قرمز نیز پیشرفتهای چشمگیری داشته است.
وضعیت روستاها
در سالهای قبل از انقلاب روستاها در نابسامانی و فقر به سر میبردند و توجه دولت به آبادانی شهرهای بزرگ بود.
بعد از انقلاب رسیدگی به وضع روستاها در اولویت برنامههای دولت قرار گرفت و به ساخت مراکز بهداشتی روستایی، برقرسانی به روستاها، توسعه شبکه راههای روستایی، توسعه شبکه پست و مخابرات روستایی و… پرداخته شد.
پیشرفت در صنایع
قبل از انقلاب، تمام کالاهای صنعتی مورد نیاز کشور از طریق واردات تأمین میشد و تعداد محدودی از کالاها که در داخل ساخته میشد نیز از کیفیت و مرغوبیت مطلوبی برخوردار نبودند.
پس از انقلاب، نیاز به واردات صنایع کاهش چشمگیری داشته است. پیشرفتها در زمینه صنایع ساختمانی، صنایع پتروشیمی، صنایع موشکی و مخابراتی، صنایع سدسازی، صنایع کشاورزی مثل ماشینهای کشاورزی و صنایع نفت و گاز نه تنها بسیاری از نیازهای کشور را تأمین میکند، بلکه در مواردی به صادرات و کسب درآمد کشور از این صنایع هم رسیده است.
پیشرفت نظامی
قبل از انقلاب، ایران در زمینه تسلیحات نظامی وابستگی زیادی به کشورهای تولیدکننده این تسلیحات داشت.
بعد از انقلاب، به یکی از کشورهای تولیدکننده و صادرکننده تسلیحات پیشرفته نظامی تبدیل شده است.
برخی از این تولیدات عبارتند از: تولید محصولات الکترونیکی و راداری، ساخت موشک، طراحی و ساخت لانچر (پرتابکننده) موشک، ساخت هواپیمای جنگی، ساخت زیردریایی و اسکله شناور، ساخت انواع شناورها و یدککشها، طراحی و ساخت تانک و…
پیشرفت در مبارزه با مواد مخدر
از دیگر موفقیتهای ایران بعد از انقلاب اسلامی، مبارزه با مواد مخدر و عاملان آن میباشد. طبق آمارهای جهانی ۸۰ درصد از مواد مخدر کشفشده در جهان در مرزهای ایران کشف و منهدم میشود. البته هنوز هم ضعفهایی در این زمینه وجود دارد که امیدواریم به زودی برطرف شود.
پیشرفتهای فرهنگی و هنری
توسعه صنعت چاپ و نشر، توسعه شبکههای خبررسانی و خبرگزاریهای داخلی، توسعه شبکههای صدا و سیما و توسعه صنعت سینما در ایران را میتوان از پیشرفتهای فرهنگی و هنری بعد از انقلاب به حساب آورد.
پیشرفت در حوزههای بهداشت و سلامت
پیشرفتهای چشمگیر در زمینههای پزشکی، کنترل و مقابله با انواع بیماریها، کاهش مرگ و میر کودکان، افزایش سن امید به زندگی، تولید انواع داروها و… دستاوردهای پس از انقلاب در حوزه بهداشت و سلامت میباشند.
پیشرفت در حوزه خدمترسانی
بهبود روند خدمترسانی به شهرها و روستاهای کشور از دیگر دستاوردهای پس از انقلاب اسلامی است.
افزایش خدمات مخابراتی، افزایش شبکههای رسانهای و افزایش مناطق تحت پوشش این شبکهها، ساخت راههای درونشهری، بین شهری، روستایی، ساخت مسیر راهآهن و مترو، پاسخگویی به نیازهای سوخت و انرژی مردم با توجه به زیاد شدن تعداد مصرفکنندگان صنعتی و خانگی و افزایش تعداد مشترکان آب سالم و بهداشتی و خدمترسانی به آنها، در شمار این خدمات قرار میگیرند.