معنی محاربه چیست؟ مختصر در مورد آن

همه چیز در مورد معنی محاربه

معنی محاربه چیست؟

محاربه کلمه‌ای عربی است و در لغت‌نامه فارسی به معنی جنگیدن و پیکار کردن است. در فقه و حقوق اسلامی، محاربه جرمی است که با سلاح کشیدن به روی مردم و به قصد ترساندن و تهدید آنان رخ می‌دهد. به فتوای فقهای اسلامی، هرکس به زور و آشکارا به مال و ناموس مردم دست‌درازی کند، محارب شناخته می‌شود.

محارب به چه معناست؟

از دیدگاه قرآن افرادی که با دزدی بر سرگردنه‌های بیرون شهر یا در داخل شهر، با تهدید سلاح (چاقو، تیر و کمان، شمشیر، تفنگ و…) سبب وحشت و ترس مردم شود و به جان و مال آنان تجاوز کند، مانند این است که با خدا و رسول خدا به جنگ برخاسته و محارب شناخته می‌شود.

بر همین مبنا در سال 1392 قانون مجازات اسلامی برای محاربه تصویب شد که در ماده 279 آن محارب را فردی معرفی می‌کند که با کشیدن سلاح سبب به خطر افتادن جان، مال یا ناموس مردم و به وحشت انداختن آنان می‌شود به نحوی که سبب ایجاد حس ناامنی در جامعه شده باشد. بنابراین اگر فردی از سلاح استفاده کرد و موجب رعب و وحشت فردی شد، اما در جامعه ناامنی ایجاد نکرد، محارب شناخته نمی‌شود. در مقابل آن اگر فردی با نشان دادن اسلحه در مکانی عمومی سبب وحشت افراد زیادی شود، محارب شناخته می‌شود.

انواع مجازات محاربه

مجازات محاربه در بخشی از قوانین کیفری اسلام آورده شده که در آیه 33 سوره مائده نیز به آن اشاره شده است. بر همین اساس قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392 مجازات محارب را اینگونه مشخص می‌کند: فردی که جرمی مرتکب شده و براساس قوانین محارب شناخته می‌شود، به تشخیص قاضی به یکی از 4 مجازات اعدام، به صلیب کشیدن، قطع دست و پای مخالف و تبعید محکوم می‌شود.

برای خواندن مطالب دانستنی کلیک کنید.