تحقیق در مورد نقاشی آبرنگ و تاریخچه آن

همه چیز مختصر در مورد نقاشی آبرنگ

تاریخچه نقاشی آبرنگ

ردپای نقاشی آبرنگ به نقاشی‌های درون غار اروپای پله لیتیک و نگارنوشت‌های مصریان قدیم می‌رسد که سابقه‌ای کهن دارد. اما خصوصاً در اروپای سده‌های میانه، تاریخ بهره‌گیری این رنگ ماده از رنسانس شروع می‌شود و هنوز ادامه دارد.

نقاش آلمانی، آلبرشت دورر (۱۴۷۱–۱۵۲۸) که آبرنگ‌های زیبایی از گیاهان، حیات وحش و مناظر نقاشی کرده‌است، به عنوان یکی از اولین توسعه دهندگان این رنگ ماده شناخته می‌شود. یک مکتب مهم نقاشی با آبرنگ در آلمان به‌وسیله هانس بول (۱۵۳۴–۱۵۹۳) به عنوان بخشی از رنسانس دورر، رهبری می‌شد.

جدای از شروع اولیه، آبرنگ به صورت فراگیر توسط نقاشان باروک و برای تهیه پیش طرح، کپیه‌ها و طراحی‌های بزرگ بکار برده می‌شد. در میان کاربران نخستین این رنگ ماده، وان دایک (در دوران اقامت در انگلستان)، کلود لورین، جیووانی بنه دتو کاستیلیونه، و بسیاری هنرمندان هلندی و فلمینگی قراردارند. به هر حال تصویرگری گیاهان و حیات وحش قدیمی‌ترین و مهم‌ترین سنت در نقاشی آبرنگ هستند.

نقاشی از گیاهان در دوران رنسانس محبوب شد. چه برای تولید باسمه‌های چوبی تصاویر کتاب‌ها و چه به عنوان طراحی‌های جوهری روی کاغذ. نقاشان گیاهان همواره در میان ستوده‌ترین هنرمندان آبرنگ بوده‌اند، امروزه نیز آبرنگ (به جهت قابلیت بی همتای خود در نمایش رنگ‌های ایده‌آل و دقیق) برای تصویرسازی‌های علمی و انتشارات موزه‌ها بکار می‌رود. تصویرسازی از حیات وحش در قرن نوزدهم با هنرمندانی چون جان جیمز آودوبون به اوج خود رسید، و امروز بسیاری از راهنماهای طبیعت گرایانه با آبرنگ مصور می‌شوند.

تکنیک نقاشی آبرنگ

نقاشی با آبرنگ تکنیکی است از حل کردن رنگدانه‌های رنگ در آب نقاشی مورد نظر طراحی می‌شود. هزاران سال است که آبرنگ ماده فریبنده هنرمندان به شمار می‌آید. تکنیک‌های متفاوتی برای کار با آبرنگ وجود دارد و به طور قطع مهارتی است که ارزش دنبال کردن و یادگیری دارد. زمانی که یک نقاشی با آبرنگ خلق می‌کنید، انعکاس نور سفیدی کاغذ از میان رنگ‌ها، به آن درخششی جادویی می‌بخشد.

پس در نظر داشته برای بالا بردن کیفیت کار خود حتما از قلم های مویی با سایزهای مختلف استفاده کنید و برای کشیدن نقاشی‌ها از رنگهای مرغوب استفاده نمایید.

شرایط کار با آبرنگ و تکنیک‌هایش

از مهم‌ترین شرایط اجرایی انجام کارهای هنری با آبرنگ یا گواش، رعایت نظافت رنگ گذاری و رنگ برداری و تمیزی آن هاست. به علاوه در این هنر، سرعت عمل نقاش و توانایی اجرایی و مهارت در استفاده از قلم مو و ابزارهای نقاشی، از اهمیتی فوق العاده برخوردار است.

برای ایجاد بافت‌های خاص بر روی اثر آبرنگ می‌توان از تکنیک‌های مختلفی استفاده کرد.

به عنوان مثال می توان به موارد زیر اشاره نمود:

قلموی خشک: این تکنیک کاملاً برعکس تکنیک خیس در خیس می‌باشد . در این جا یک قلم موی حاوی رنگ ( و آب حداقل ) بر روی یک کاغذ کاملاً خشک کشیده می‌شود.

خیس در خیس: تکنیک خیس در خیس فرآیند به کارگیری رنگ بر روی کاغذ خیس می‌باشد .

خراشیدن رنگ: می‌توان از دم قلمموی و یا هر جسم سخت دیگر، رنگ را از سطح کاغذ تراشید و شیار ایجاد نمود.

برداشتن رنگ: اغلب رنگ‌های آبرنگ پس از خشک شدن قابل حل و برداشتن از روی کاغذ باقی می‌مانند.

استفاده از نمک: پاشیدن کمی نمک بر روی رنگ مرطوب نقاط گل مانند زیبا و ظریفی را به وجود می آورد زیرا هر یک از کریستال‌های نمک رنگ را از خود دور کرده و فضای روشن تری را در زیرشان به وجود می آورند.

استفاده از اسفنج: یک اسفنج بافت دار ابزاری سودمند برای کشیدن شاخ و برگ درختان، دیوارهای قدیمی و شن و ماسهٔ ساحل است.

استفاده از الکل: الکل در صورت ریختن و پاشیده شدن آب را دفع کرده، رنگ را پس می زند و شکل‌های دایره ای و سفید به وجود می آورد.

پاشیدن آب: این تکنیک باعث افزودن بافت به نقاشی و موجب تشکیل طرح‌های غیرقابل پیش‌بینی می‌شود که در مواردی برای پس زمینه نقاشی می‌تواند جذاب باشد.

پاشیدن رنگ: این روش برای پیش زمینهٔ کار، گیاهان، شاخ و برگ درختان و بافت‌های انتزاعی مناسب می‌باشد .

استفاده از چسب: با استفاده از چسب نواری می‌توان از رسیدن رنگ به نقاطی از نقاشی جلوگیری کرد.

استفاده از مشما: برای ایجاد بافت‌های خاص مانند کوه و صخره می‌توان از مشما استفاده کرد.

بیشتر بخوانید: در مورد هنر نقاشی