درباره ظهیرالدین فاریابی شاعر ایرانی
ظهیرالدّین ابوالفضل طاهر بن محمد فاریابی قصیده سرای ایرانی، در قرن ششم هجری میزیست. آرامگاه این شاعر بزرگ در مقبر الشعرای تبریز قرار دارد. فاریابی یکی از بزرگان غزل و قصیده است و به عنوان استاد شعر و سخنسرای پایان سده ششم شناخته میشود. وی با استفاده از سخنان پر معانی دقیق و روان خود توانسته نقش مهمی در تحول غزل ایفا نماید.
برخی وی را در تغییر غزل فارسی واسطهی سعدی و انوری میدانند. ظهیر با زبان روان و صافش در غزل که زبانی واسطه میان سبک عراقی و خراسانی است را راه برای سعدی هموار نمود. او با همین ویژگی شعرهایش از موثرترین شاعران حد واسط این دو سبک شناخته میشود.
ادامه نوشته »