معنی بیت ” خروشید و جوشید و برکند خاک “

آشنایی با معنی بیت خروشید و جوشید و برکند خاک، ز سمش زمین شد همه چاک چاک

در ادامه با معنی و مفهوم این بیت از شاهنامه فردوسی آشنا می شوید. با دانشچی همراه باشید.

معنی بیت

خروشید و جوشید و برکند خاک

معنی: (اسب رستم) شیهه کشید و از شدت خشم پا بر زمین کوبید و همه جا را خاک فراگرفت. (زمین را از جا کند!)

 

ز سمش زمین شد همه چاک چاک

معنی: از (شدت کوبیده شدن) سُم او تمام زمین تکه تکه گشت!

مفهوم بیت

رخش (=اسم اسب رستم) از شدت خشم سم خود را به زمین کوبید. در این بیت دارای آرایه اغراق و بزرگنمایی است مخصوصا آن جا که می گوید از شدت کوبیده شدن سم اسب رستم، زمین تکه تکه گشت! درواقع شاعر می خواهد مخاطب را به هیجان آورد و ماجرای جنگ رستم و حماسه آفرینی های او را بیشتر و پررنگ تر به تصویر کشد.

این بیت چند جمله دارد؟

این بیت ۴ جمله دارد:

۱- خروشید
۲- جوشید
۳- برکند خاک
۴- ز سمش زمین شد همه چاک چاک

بخش هایی از شعر

خروشید و جوشید و برکند خاک

ز سمّش زمین شد همه چاک چاک

بزد تیغ و بنداخت از بر سرش

فرو ریخت چون رود خون از برش

بینداخت چون باد خم کمند

سر جادو آورد ناگه به بند

میانش به خنجر به دو نیم کرد

دل جاودان زو پُر از بیم کرد

چو رستم بدیدش برانگیخت اسب

بدو تاخت مانند آذرگشسب

سر و گوش بگرفت و یالش دلیر

سر از تن بکندش به کردار شیر

ز بهر نیایش سر و تن بشست

یکی پاک جای پرستش بجُست

از آن پس نهاد از بر خاک، سر

چنین گفت کای داور دادگر!

زِ هر بد تویی بندگان را پناه

تو دادی مرا گُردی و دستگاه

پیشنهادی: بدبخت اگر مسجد آدینه بسازد

اختصاصی-دانشچی