معنی بیت ” ذات نایافته از هستی بخش “

آشنایی با معنی بیت ذات نایافته از هستی بخش، چون تواند که بود هستی بخش

در ادامه با معنی و مفهوم این بیت زیبا از عبدالرحمن جامی آشنا می شوید. با دانشچی همراه باشید.

معنی بیت ذات نایافته از هستی بخش

 ذات نایافته از هستی‌بخش

معنی: موجودی که ذات و وجودش هستی بخش نیست…

 

چون تواند که بود هستی‌بخش

معنی: چگونه می‌تواند خودش هستی‌بخش (خالق و آفریننده) دیگری باشد؟

مفهوم بیت

۱- این بیت، یکی از استدلال‌های فلسفی و عرفانی برای اثبات وجود خداوند و رد هرگونه شرک و الحاد است. این بیت به ما می‌گوید که هر موجودی در این جهان، وجود و هستی خود را از منبع دیگری دریافت کرده است. هیچ چیز نمی‌تواند خودبه‌خود و بدون علت، وجود پیدا کند. بنابراین، باید یک وجود بی‌نیاز و ازلی وجود داشته باشد که منشأ و سرچشمه هستی همه موجودات دیگر است، و آن وجود، خداوند است.

۲- این بیت همچنین به ما می‌آموزد که هیچ موجودی نمی‌تواند صفاتی را که خود ندارد، به دیگران بدهد. به عبارت دیگر، موجودی که خودش مخلوق و وابسته است، نمی‌تواند خالق و آفریننده باشد. تنها خداوند است که هستی مطلق و بی‌نیاز است و می‌تواند به دیگران هستی ببخشد.

این بیت از کیست؟

این بیت زیبا و پرمحتوا از نورالدین عبدالرحمن جامی، شاعر، عارف و فیلسوف بزرگ ایرانی قرن نهم هجری است. این بیت در کتاب “سبحةالابرار” او آمده است که یکی از آثار منظوم او در قالب مثنوی است. جامی در این کتاب به بیان مسائل عرفانی و فلسفی پرداخته و از این بیت برای اثبات وجود خداوند و رد مادی‌گرایی استفاده کرده است.

حضوری گر همی خواهی از او غایب مشو حافظ

اختصاصی-دانشچی