تحقیق در مورد ذرت و انواع آن

درباره تاریخچه ذرت و انواع آن بیشتر بدانید

ذرت یکی از انواع غلات است که در جهان بسیار پرمصرف می‌باشد. در واقع می‌توان گفت ذرت پس از برنج و گندم، سومین ماده غذایی مهم در دنیا محسوب می‌شود. دانه ذرت برای رشد در مناطق مختلف سازگاری بالایی دارد اما این گیاه بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری پرورش داده می‌شود. ذرت، مصارف گسترده‌ای دارد، از تغذیه انسان‌ها، تهیه کنسروها و غذاهای خانگی گرفته تا علوفه دام از این گیاه استفاده می‌شود.

ذرت، گیاهی تک لپه و یک ساله است که طول ساقه در انواع مختلف آن متفاوت است. طول ساقه ذرت در برخی گونه‌ها ۶۰ سانتی‌متر با ۷ برگ است و در برخی دیگر ۷ متر با ۴۸ برگ. این نشان‌دهنده وجود تنوع در گیاه ذرت است. اما نمونه‌ای که تجاری بوده و خرید و فروش بهتری داشته باشد، معمولاً دارای ارتفاعی به اندازه ۲ تا ۳ متر با ۱۶ تا ۲۳ برگ می‌باشد. ذرت را به دلیل استعداد زیادی که در تولید دانه دارد، «پادشاه غلات» می‌نامند.

تاریخچه ذرت

کشت ذرت از حدود ۸ تا ۱۰ هزار سال پیش در قاره آمریکا و جنوب مکزیک آغاز شد. برای اولین بار زمانی که کریستف کلمب به کوبا رفت، مشاهده کرد که بومی‌های منطقه، گیاهی به نام ذرت پرورش می‌دهند. او نام Mahis که نام یک قبیله در آمریکا بود را برای این گیاه انتخاب کرد. با گذر زمان و تغییراتی که در زبان به وجود آمد نام این گیاه به Mays تغییر یافت و اکنون در زبان انگلیسی به ذرت Maize می‌گویند.

در سال ۱۵۰۰ میلادی با کشف قاره آمریکا کشت ذرت در اسپانیا و ایتالیا نیز رواج یافت. پس از آن در اوایل قرن شانزدهم، بازرگانان پرتغالی، ذرت را به جنوب آسیا بردند و سپس در امتداد جاده ابریشم به منطقه هیمالیا نیز رسید.

تفاوت ذرت و بلال

بلال در واقع بخشی از گیاه ذرت است. گیاه ذرت ماده، بخشی به نام گل‌آذین دارد که به شکل سنبله نیم تا ۱ متر پایین‌تر از گل تاجی قرار گرفته است؛ این بخش را بلال می‌نامند. در گونه‌هایی از ذرت که ارزش تجاری دارند، به طور معمول هر ذرت یک بلال تولید می‌کند. طول بلال از ۱۰ سانتی‌متر در برخی گونه‌ها آغاز شده و تا ۱ متر نیز در ذرت‌های سیلویی می‌رسد.

انواع ذرت

ذرت را بر اساس شکل دانه‌ها و نوع مصرفی (دامی یا انسانی) که دارد به انواع مختلفی تقسیم می‌کنند. انواع ذرت به شرح زیر می‌باشد:

ذرت دندان اسبی (Dent Corn)

در قسمت داخلی ذرت، نشاسته وجود دارد. زمانی که دانه‌های ذرت دندان اسبی خشک می‌شوند، نشاسته نرم بخش بالایی دانه منقبض و فشرده می‌شود و یک فرورفتگی در بین دانه ایجاد می‌کند که به دانه‌های ذرت، شکلی شبیه دندان می‌دهد، به همین دلیل این نوع ذرت را دندان اسبی می‌نامند. ذرت دندان اسبی معمول‌ترین ذرت دانه‌ای و علوفه‌ای در جهان می‌باشد.

آندوسپرم به قسمتی از بذر گیاه می‌گویند که مواد غذایی مورد نیاز جنین را تأمین می‌کند. بخشی از این آندوسپرم که دور دانه ذرت دندان اسبی قرار گرفته سخت و محکم است و بخشی از آن که در میانه دانه قرار دارد، نرم و آردی می‌باشد. رنگ دانه‌های این ذرت از سفید تا زرد متغیر است. این ذرت در واحد سطح بیشترین عملکرد را در مقایسه با سایر انواع ذرت‌ها دارد.

ذرت بلوری، سخت یا کهربایی (Flint Corn)

این ذرت دارای دانه‌های بلوری و شیشه‌ای شکل است. رنگ دانه‌ها از سفید و کرم تا زرد و نارنجی متغیر می‌باشد و شکل دانه‌ها گرد است. آندوسپرم دانه سخت و محکم بوده و از این ذرت به عنوان علوفه استفاده می‌شود. ذرت بلوری زودرس می‌باشد و عملکرد آن کمتر از ذرت دندان اسبی است.

ذرت آردی (Floury Corn – Soft Corn)

به دلیل اینکه آندوسپرم درون دانه نشاسته نرم دارد، به این نوع ذرت، ذرت نشاسته‌ای نیز می‌گویند. اگر روی دانه‌های این ذرت ناخن بکشید، به راحتی خط برمی‌دارند، حتی زمانی که دانه‌ها کاملاً رسیده باشند؛ این به دلیل نرم بودن نشاسته داخل ذرت است. رنگ دانه سفید است و از ذرت آردی برای نشاسته‌سازی استفاده می‌کنند. عملکرد دانه‌ این ذرت از ذرت‌های دندان اسبی و بلوری کمتر است.

ذرت شیرین (Sweet Corn)

این همان ذرتی است که ما به عنوان بلال می‌شناسیم. دانه‌های این ذرت کروی می‌باشند و در هنگام رسیدن، چروکیده می‌شوند. نسبت قند به نشاسته در آن بیشتر از سایر انواع ذرت‌هاست و تنها انسان‌ها از آن مصرف می‌کنند. این ذرت بیشتر در آمریکای شمالی تولید می‌شود.

زمان برداشت ذرت شیرین در انتهای مرحله شیری و آغاز خمیری شدن است که در آن زمان دانه‌ها ۷۰ درصد رطوبت دارند. ذرت شیری به صورت بلال تازه مصرف می‌شود. در ذرت شیرین قند به نشاسته تبدیل نمی‌شود و چون آندوسپرم دانه‌های آن کامل پر نشده است، دانه‌ها چروکیده باقی می‌مانند.

ذرت بودادنی، پاپ کورن (Pop Corn)

دانه‌های این ذرت اندازه کوچکی دارند و در اثر حرارت دیدن باز شده و حجیم می‌شوند. کیفیت دانه‌های این ذرت بر اساس حجم دانه‌های باز شده در زمان بو دادن تعیین می‌شود. هرچه حجم نهایی دانه‌ها در هنگام بو دادن بیشتر باشد، ذرت کیفیت بهتری دارد. این ذرت زودرس می‌باشد و تنها مصرف انسانی دارد، همچنین دارای نشاسته سخت است.

ذرت غلاف‌دار (Pod Corn)

هر دانه این ذرت به وسیله یک غلاف که از دو سبوس تشکیل شده، پوشیده شده است. این ذرت از قدیمی‌ترین ذرت‌های شناخته شده محسوب می‌شود و مصرف تجاری ندارد.

ذرت مومی (Waxy Corn)

سطح دانه‌های این ذرت از موم پوشیده شده و چسبناک می‌باشد و برای اولین بار در چین کشت شده است. آندوسپرم این دانه‌ها بسیار نرم است و به راحتی می‌شکند. ذرت مومی مصرف تجاری ندارد.

ذرت اپک ۲ (Opaque – ۲ Corn)

نوعی از ذرت دندان اسبی است که دو اسید آمینه ضروری در آن وجود دارد. این اسید آمینه‌ها کیفیت پروتئین موجود در ذرت را بالا برده‌اند، به همین دلیل گاهی به نام ذرت کیفیت‌دار پروتئینی (Quality protein Maize) نیز خوانده می‌شود. عملکرد دانه‌های این ذرت از ذرت دندان اسبی کمتر است.

در مورد غلات بیشتر بدانید