معنی حدیث ” یا ملائکتی قَد استَحْیَیتُ مِن عبدی “

 معنی یا ملائکتی قَد استَحْیَیتُ مِن عبدی و لَیس لَهُ غیری فَقد غَفَرت لَهُ

 

در ادامه با معنی و شرح حدیث قدسی یا ملائکتی قَد استَحْیَیتُ مِن عبدی و لَیس لَهُ غیری فَقد غَفَرت لَهُ آشنا می‌شوید. با دانشچی همراه باشید.

معنی حدیث یا ملائکتی قَد استَحْیَیتُ مِن عبدی

ترجمه حدیث: ای فرشتگان من! من از بنده‌ام شرم و حیا کردم (استحییتُ)، در حالی که او جز من پناهی ندارد، پس او را بخشیدم.

۱- این حدیث شریف، دریایی از معانی عمیق و لطیف در باب رحمت و بخشش بی‌کران خداوند را در خود جای داده است. در این حدیث، خداوند متعال با فرشتگان خود سخن می‌گوید و از شرمندگی‌اش در برابر بنده‌ای که به درگاه او پناه آورده و جز او کسی را ندارد، خبر می‌دهد.

۲- این شرم، نه از جنس شرم انسانی، بلکه بیانگر لطف و رحمت بی‌پایان خداوند است که حتی گناهان بنده‌ای را که با تمام وجود به او روی آورده و به او توکل کرده است، می‌پوشاند و او را می‌بخشد.

۳- مهم‌ترین نکته‌ای که این حدیث به ما می‌آموزد، اهمیت توکل و امید به خداوند است. وقتی بنده‌ای با تمام وجود به درگاه الهی پناه می‌برد و از او یاری می‌جوید، خداوند او را ناامید نمی‌کند و حتی از گناهان او چشم‌پوشی می‌کند.

۴- سعدی در گلستان خود پس از این عبارت، شعر تک بیتی می آورد:

کرم بین و لطف خداوندگار

گنه بنده کرده ست و او شرمسار

ماجرای توبه ی نصوح 🤲

اختصاصی-دانشچی