تحقیق درباره زندگی یکی از شهدای امر به معروف و نهی از منکر

درباره زندگینامه یکی از شهدای امر به معروف و نهی از منکر

یکی از دستورات دینی ما امر به معروف و نهی از منکر است؛ دعوت کردن به سوی خوبی‌ها را «امر به معروف» و منع کردن از بدی‌ها را «نهی از منکر» می‌گویند. مسلمانان با توجه به محبتی که نسبت به یکدیگر دارند، به این امر مهم اقدام می‌کنند تا با کمک یکدیگر جامعه‌ای پاک و سالم و به دور از بدی‌ها بسازند.

در طول تاریخ افرادی بوده‌اند که برای اجرای این امر الهی از هیچ کوششی دریغ نکرده‌اند و حتی جان شیرین خویش را هم در این راه فدا کرده‌اند. شهید ناصر اِبدام و شهید محمود توفیقیان از جمله این بزرگواران هستند.

زندگینامه شهید ناصر (عباس) اِبدام

ناصر اِبدام در ۳۰ شهریور ۱۳۵۴ در خرّم‌آباد به دنیا آمد. نامش در شناسنامه «ناصر» بود اما خانواده‌اش او را «عباس» صدا می‌زدند. او فردی باایمان و پایبند به دستورات اسلامی مخصوصاً امر به معروف و نهی از منکر، مقید به خواندن نماز اول وقت، خواندن قرآن و گرفتن روزه‌های مستحبی بود. آرامش داشت و با هرگونه دعوا و پرخاشگری مخالف بود. تکیه‌گاه خانواده محسوب می‌شد و حامی مظلومان و کمک‌کار ایشان بود.

نحوه شهادت

در روز جمعه ۳۰ شهریور ۱۳۶۹ به همراه یکی از دوستانش به سمت دانشگاه تهران برای اقامه نماز جمعه رهسپار می‌شوند. در پارک لاله توقف می‌کنند و متوجه ایجاد مزاحمت یکی از اراذل و اوباش برای بانویی می‌شوند. ناصر به سمت او می‌رود و محترمانه تذکر می‌دهد.

مزاحم با او درگیر می‌شود و قداره می‌کشد و چند جراحت بر بدن ناصر ایجاد می‌کند و پیکر خونین ناصر روی زمین می‌افتد. عده‌ای با قصد کمک به ناصر به سمت او می‌روند ولی مزاحم، اجازه نزدیک‌شدن به ایشان نمی‌دهد و تهدیدشان می‌کند.

بعد از مدتی موفق می‌شوند مزاحم را دستگیر کنند و به ناصر رسیدگی کنند اما او به علت جراحات وارده و خونریزی زیاد قبل از اینکه به بیمارستان برسد، جان به جان‌آفرین تسلیم می‌کند.

چند روز بعد پدر شهید با رهبر انقلاب اسلامی ملاقات می‌کنند و آقا، شهید ناصر اِبدام را «نخستین شهید امر به معروف و نهی از منکر» می‌نامند.

زندگینامه شهید محمود توفیقیان

محمود توفیقیان در سال ۱۳۶۴ در خانواده‌ای باایمان چشم به جهان گشود. از نوجوانی بسیجی فعال و مکبر مسجد بود و قرآن را به خوبی قرائت می‌کرد.

در جوانی فردی کارآفرین، سازنده و مقید به حضور در هیأت بود، روحیه‌ای ظلم‌ستیز داشت و موارد فساد و مخالف شرع را تحمل نمی‌کرد و هر طور که می‌توانست با آنها مبارزه می‌کرد.

برای دیدار با دوستانش بر سر مزار شهدا قرار می‌گذاشت. بسیار رعایت حال دیگران را می‌کرد و مراقب بود برای کسی مزاحمتی ایجاد نکند.

نحوه شهادت

در روز چهارم خرداد ۱۳۸۷ هنگام عزیمت به محل کارش، وقتی وضعیت زننده خانم و آقایی در یک خودرو را مشاهده می‌کند به آنها تذکر می‌دهد.

راننده، ماشین را به سمت عقب حرکت می‌دهد و او را چند صد متر به زمین می‌کشد و در پایان با دیوار برخورد می‌کند و محمود توفیقیان دچار ضربه مغزی می‌شود.

راننده توسط شاهدان به مأمورین انتظامی تحویل داده می‌شود و محمود توفیقیان نیز قبل از رسیدن به بیمارستان به علت شدت جراحات وارده به شهادت می‌رسد.