خانه » ادبیات » معنی شعر رباعی های امروز (فارسی یازدهم)

معنی شعر رباعی های امروز (فارسی یازدهم)

معنی و مفهوم شعر رباعی های امروز فارسی پایه یازدهم

معنی شعر رباعی های امروز

در این پست، معنی و مفهوم شعر رباعی های امروز از کتاب فارسی یازدهم را برای شما دوستان عزیز آماده کرده ایم. با دانشچی همراه باشید.

شعر رباعی های امروز

معنی هرکدام از رباعی ها به تفکیک آمده است:

رباعی اول:

چون سيل ز پيچ و تاب صحرا می رفت
همراه سحر به فتح فردا می رفت

معنی: سربازان اسلام، همچون سیل خروشان در مسیر حق حرکت می کردند و شب زنده دارانی بودند که با نهایت قدرت (با استعانت الهی) به سوی صبح پیروزی قدم بر میداشتند.

بی تاب نظير جوشش چشمه ی دور
اين رود به جست و جوی دريا می رفت

معنی: همچون جوشیدن چشمه بی تابی می کنند و برای رسیدن به حق، آرام و قرار ندارند و برای رسیدن به اتحاد تلاش می کنند.

سلمان هراتی

رباعی دوم:

رازی که خطر کنندگان می دانند
در بازی خون، برندگان می دانند

معنی: فقط شهیدان از رازی که در به خطر انداختن جانشان برای اسلام وجود دارد خبر دارند.( و می دانند پاداش عظیمی در انتظارشان است.)

با بال شکسته پر گشودن، هنر است
این را همه پرندگان می دانند

معنی: همه شهیدان به این امر واقف اند که شهادت در راه خدا و آسیب دیدن جسم در راه او، چقدر ارزش دارد. مثل پرنده ای که با بال هاش شکسته تلاش می کند پرواز کند.

مصطفی علی پور

رباعی سوم:

ای كعبه به داغ ماتمت، نیلی پوش
وز تشنگی ات، فرات در جوش و خروش

معنی: ای حضرت ابوالفضل که کعبه برای ماتم تو سیاه پوش شده است. ( آرایه حسن تعلیل دارد؛ یعنی شاعر علت سیاه بودن پوشش کعبه را داغدار بودن برای حضرت می داند.)
و ای کسی که جوشش آب فرات و بی تابی کردن هایش بخاطر تشنه لب شهید شدن توست. (آرایه حسن تعلیل)

جز تو که فرات، رشحه ای از یم توست
دریا نشنیدم که کشد مشک به دوش

معنی: به جز تو که دریای ایثار و از خودگذشتگی هستی و فرات فقط قطره ای از این دریای عظیم وجود توست، تا به حال ندیده ام که دریا مشک بر دوش خود داشته باشد. (که در تو دیدم.)

محمدعلی مجاهدی

رباعی چهارم:

از چنبر نفس رسته بودند آنها
بت ها همه را شکسته بودند آنها

معنی: آنها (شهیدان غواص) از نفس اماره خویش آزاد بودند و هیچ گونه تعلقات مادی به همراه خود نداشتند.

پرواز شدند و پر گشوند به عرش
هرچند که دست بسته بودند آنها

معنی: انقدر خود را از تعلقات آزاد کرده بودند که سبک شدند و به راحتی به سوی پرودگار خویش پر کشیدند هرچند دست هایشان بسته بود ولی روحشان آزاد بود.

مصطفی محدثی خراسانی

بیشتر بخوانید: در مورد قالب شعری رباعی

اختصاصی-دانشچی

ℹ️ اشتراک گذاری به دوستان خود:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *