تحقیق در مورد امنیت و انواع آن

امنیت یعنی چه و انواع آن

امنیت به معنی آسودگی، آرامش، در امان بودن، از خطر محافظت شدن و رهایی از اضطراب و تردید می‌باشد. امنیت به این معنا یکی از ضروری‌ترین نیازهای یک جامعه است.

انواع امنیت

امنیت با توجه به کاربردی که دارد، به چند نوع تقسیم می‌شود؛ البته باید توجه داشت امنیت به طور کلی بیانگر داشتن آرامش در همه زمینه‌هاست و به خاطر همین مطلب است که گاهی تعریفی که در مورد یک نوع امنیت بیان می‌شود، در بردارنده نوع دیگر آن هم می‌باشد.

در ادامه به بیان انواع امنیت می‌پردازیم:

امنیت عمومی

هر فرد یک جامعه به اعتبار اینکه شهروند آن جامعه است، باید جان، مال، آبرو و ناموسش امنیت داشته باشد. هنگامی که جرم یا جنایتی علیه یکی از این موارد توسط شهروند دیگر یا توسط دولت صورت پذیرد، امنیت عمومی صدمه می‌بیند.

امنیت فردی

امنیت فردی شامل حق حیات، حق تأمین نیازهای ضروری، حق مالکیت، حق حفظ کرامت انسانی و حق آزادی در مورد اعتقادات، شغل و… می‌شود.

امنیت خانوادگی

هر خانواده ممکن است در معرض خطرهایی از جانب انسان‌های دیگر یا حیوانات قرار گیرد. تمام اقداماتی که یک خانواده برای حفاظت در برابر این‌گونه خطرها انجام می‌دهند مثل نصب دوربین‌های مداربسته، استفاده از قفل‌های هوشمند درب، نصب محافظ‌ روی دیوارها و… در جهت حفظ امنیت خانوادگی است.

امنیت اجتماعی

هر اجتماع دارای دو عنصر «جمعیت» و «هویت» است که امنیت این دو، امنیت اجتماعی را تشکیل می‌دهد.

امنیت شغلی، امنیت اقتصادی، امنیت سیاسی و امنیت قضایی زیر مجموعه امنیت اجتماعی قرار می‌گیرند.

مدیریت صحیح امور کشور، امنیت سیاسی و اجتماعی را به دنبال دارد.

گسترش عدالت، رسیدگی به موقع به دادخواهی‌ها و صدور حکم عادلانه و موضوعاتی از این قبیل امنیت قضایی و اجتماعی را تشکیل می‌دهد.

نسل‌کشی‌ها و مهاجرت‌های اجباری که جمعیت اجتماع را با خطر مواجه می‌کند، امنیت اجتماعی را از بین می‌برد.

از بین بردن آداب و رسوم و فرهنگ یک جامعه مثل ممنوعیت استفاده از زبان یا لباس محلی، که هویت اجتماع را با خطر مواجه می‌کند، نیز امنیت اجتماعی را از بین می‌برد.

عدم اطمینان در مورد آینده شغلی، بیکاری، فقر و محرومیت، اختلافات خانوادگی، بحران‌های هویت در میان جوانان، کاهش احساس خوشبختی در جامعه، افزایش ناهنجاری‌هایی مثل سرقت و… نیز باعث از بین رفتن امنیت اجتماعی می‌شود.

 امنیت ملی

یکی از ارزشمندترین ثروت‌های یک کشور امنیت ملی آن است. جمعیت و خاک یک کشور که در آرامش و دور از خطر باشند، امنیت ملی برقرار است. وقتی کشوری مجبور نباشد برای پرهیز از جنگ، منافع خویش را قربانی کند و یا قادر باشد برای حفظ منافعش، بجنگد، امنیت ملی دارد.

معمولاً همه کشورها در جهت حفاظت از امنیت ملی، پلیس امنیتی دارند که وظیفه‌اش جلوگیری از نفوذ جاسوس به داخل کشور و سرکوب کسانی است که قصد تهدید نظم سیاسی موجود در کشور را دارند.

هدف‌هایی که برای حفظ امنیت ملی در نظر گرفته می‌شوند عبارتند از:

۱- ثبات سیاسی کشور، تحقق رفاه عمومی

۲- حفاظت از استقلال کشور و تمامیت ارضی

۳- حفظ و گسترش ارزش‌های ملی و اعتقادی

۴- تهیه امکانات لازم جهت مقابله با تهدیدهای احتمالی

امنیت داخلی

نوعی امنیت ملی محسوب می‌شود که در مقابل  امنیت خارجی قرار دارد.

در امنیت خارجی، یک کشور در مقابل تهدیدهای کشورهای رقیب یا دشمنان حفاظت می‌شود و در امنیت داخلی، نظام کشور در مقابل تهدیدها و چالش‌های ایجاد شده توسط مخالفان اقتدار دولت حفاظت می‌شود.

امنیت داخلی معمولاً در نتیجه ضعف‌هایی که در ساختارهای دولت وجود دارد و قادر به پاسخگویی و تأمین رضایت مردم نیست به وجود می‌آید.

پلیس و نیروهای اطلاعاتی یک کشور، نقش مهمی در برقراری امنیت داخلی دارند و هنگامی که کشور از طرف نیروی خارجی تهدید شود، ارتش نیز به کمک این دو نهاد، در برقراری امنیت داخلی و خارجی کشور تلاش می‌کنند.

امنیت منطقه‌ای

مربوط به حفظ امنیت مناطق اطراف یک کشور است. وقتی مناطق اطراف یک کشور مورد هجوم کشور دیگری قرار گیرد، امنیت منطقه‌ای آن کشور از بین رفته است.

امنیت بین‌الملل

وقتی همه کشورها در قلمرو خود به سر برند و به مرزهای یکدیگر احترام بگذارند، امنیت بین‌الملل برقرار است، ولی وقتی یک کشوری از قلمرو خود فراتر رود و قصد ورود به کشور دیگر را داشته باشد، امنیت بین‌الملل از بین رفته است.

امنیت سایبری

به مجموعه اقداماتی که در جهت حفاظت از سیستم‌های رایانه‌ای، تلفن‌های همراه، سیستم‌های الکترونیکی و… در مقابل حملات مخرب انجام می‌شود، امنیت سایبری گفته می‌شود.

امنیت سایبری از راه افزایش آگاهی و دانش کاربران، استفاده از نرم‌افزارهای به روز و قابل اعتماد و بعد از آن به کمک مقامات امنیتی، پلیس سایبری و مراجع قانونی تأمین می‌شود.