معنی شعر الهی (ملامحسن فیض کاشانی)

معنی و مفهوم شعر الهی فارسی پایه یازدهم از ملامحسن فیض کاشانی

در این پست، معنی و مفهوم شعر الهی از ملامحسن فیض کاشانی ( کتاب فارسی یازدهم ) را برای شما دوستان عزیز آماده کرده ایم. با دانشچی همراه باشید.

معنی شعر الهی

۱- الهی ز عصیان مرا پاک کن – در اعمال شایسته چالاک کن

معنی: خدایا گناهان من را ببخش و پاک کن و از سرکشی کردن حفظم کن – قدرت بده که اعمال صالح و نیکو را با سرعت و نشاط انجام دهم.

 

۲- به عصیان سرا پای آلوده‌ام – سراپا ز آلودگی پاک کن

معنی: همه وجودم را گناه و نافرمانی از تو فرا گرفته – تو (لطفی کن و ) مرا از این آلودگی های گناه پاک کن.

 

۳- دلم را بده عزم بر بندگی – نه چون بی غمانم هوسناک کن

معنی: کمک کن که با قدرت و جدیت بندگی تو را کنم – من را مثل انسان های بی غم و هوسران قرار نده.

 

۴- به خاک درت گر نیارم سجود – مکافات آن بر سرم خاک کن

معنی: اگر دیدی بندگی ات را نکردم و سرکشی کردم، من را سریع در این دنیا مکافات کن تا متذکر شوم.(مبادا در جهان آخرت به خاطر این کوتاهی هایم مجازات شوم؛ چرا که مجازات های آخرت بسیار شدیدتر از مجازات شدن در این دنیاست)

 

۵- نشاطی بده در عبادت مرا – دل لشکر دیو غمناک کن

معنی: کمک کن که تمام عبادت هایم را با نشاط و بدون تنبلی به جای آورم – چرا که با این کمکت به من، لشگر شیطان را (که از تنبلی انسان لذت میبرند) غمگین خواهی کرد.

 

۶- به حشرم بده نامه در دست راست – ز هولم در آن روز بی باک کن

معنی: در روز قیامت که مرا محشور می کنی، نامه اعمالم را به دست راستم بده (تا به بهشت بروم) – و من را از هول و ترس روز قیامت در امان نگه دار.

پیشنهادی: زندگی نامه فیض کاشانی

اختصاصی-دانشچی