خانه » ادبیات » معنی شعر نیایش (خواجوی کرمانی)

معنی شعر نیایش (خواجوی کرمانی)

معنی و مفهوم شعر نیایش فارسی پایه هفتم از خواجوی کرمانی

معنی شعر نیایش خواجوی کرمانی

در این پست، معنی و مفهوم شعر نیایش از خواجوی کرمانی را از کتاب فارسی هفتم برای شما دوستان عزیز آماده کرده ایم. با دانشچی همراه باشید.

معنی شعر نیایش

۱- خداوندا، به حقّ نیک مردان
که احوال بَدَم را نیک گردان

معنی: خدایا، تو را به حق انسان های نیک و درستکار قسَم می دهم که حال بد مرا خوب کنی.

 

۲- مکن ما را از این درگاه، محروم
چو گنجشکان، مران ما را ازین بوم

ترجمه: ما را از درگاه خودت محروم نکن و مانند گنجشک ها از این سرزمین دور نکن.

 

۳- زبانی ده که اسرار تو گوید
روانی ده که دیدار تو جوید

معنی: زبانم را طوری کن شایستگی این را داشته باشد که رازهای تو را بگوید و جانم را چنان کن که مشتاق و علاقه مند دیدار تو باشد.

 

۴- دلم در آتش غفلت مسوزان
به معنی شمع جانم برفروزان

معنی: کاری کن که دلم در غفلت و جهل نسوزد و تاریکی های دلم را به نور معنویات روشن کن ( یا شمع عشق را در دلم روشن کن).

 

۵- کنون گردست گیری، جای آن هست
که گر دستم نگیری، رفتم از دست

معنی: هم اکنون اگر مرا کمکم کنی، به راه می آیم اما اگر دستم را نگیری و در این غفلت رها کنی، من نابود می شوم.

 

۶- مکن دورم ز نزدیکان درگاه
به راه آور مرا، کافتادم از راه

معنی: من را از نزدیکان و دوستانت دور نکن. به راه راست هدایتم کن زیرا از راه درست منحرف شده ام.

 

۷- تو را خوانم به هر رازی که خوانم
تو را دانم به هر چیزی که دانم

معنی: در همه اسرار و رازهایم تو را صدا میزنم و در همه چیز تو را یاد می کنم.

پیشنهادی: شاید برایتان جالب باشد

اختصاصی- دانشچی

ℹ️ اشتراک گذاری به دوستان خود:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *